Page 11 - Klinika nr 27-28(32-33) 2019-2020
P. 11

DEBATA ŚRODOWISKOWA


                                           22
        W 2008 r. ponownie przeprowadzono badania , które wykazały,   znaczącą rolę w grupie lub związku, czyli członków takich grup/
                                                                                            23
        że omawiana kara była wymierzana za posiadanie środków psy-  związków, którzy popełnili przestępstwo . Zatem o skazanych
        chotropowych (leków i narkotyków), odmowę poddania się testom   na podstawie art. 65 KK , a nie o osobach skazanych na podstawie
                                                                              24
        na obecność narkotyku we krwi, bójkę w celi między współwięź-  art. 258 KK za przestępstwo formalne przynależności do zorgani-
        niami, wymuszenia, samouszkodzenia, agresję wobec funkcjo-  zowanej grupy przestępczej. Ustawodawca postanowił w art. 88a
        nariusza, odmowę przejścia do innej celi, niszczenie mienia oraz   § 2 pkt 5 KKW, że decydując o sklasyfikowaniu tych osadzonych
        uprzednią wielokrotną karalność dyscyplinarną. Bezsprzecznie   jako niebezpiecznych, trzeba przede wszystkim uwzględnić zagro-
        zatem praktyczny zakres jej zastosowania pokrywa się częściowo   żenie dla porządku prawnego, które może wyniknąć z nawiązania
        z regulacją art. 88a § 1 pkt 2 KKW.                 przez skazanego bezprawnych kontaktów z innymi członkami
        W dalszej kolejności należy zauważyć, że umieszczenie w celi izo-  grupy, w tym zwłaszcza zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzkiego
        lacyjnej może trwać – zgodnie z przepisami ustawy – maksymal-  lub dla czynności, mających na celu ujawnienie mienia stanowią-
        nie 28 dni, a skierowanie na okres przekraczający 14 dni wymaga   cego korzyść z popełnienia przestępstwa oraz fakt, że inni człon-
        każdorazowo zgody sędziego penitencjarnego. Wobec osadzonych   kowie grupy lub związku przebywają na wolności.
        niebezpiecznych, ustawodawca wprawdzie nie wprowadził mi-  Funkcję zapobiegawczą można rozpatrywać na dwóch płaszczy-
        nimalnych ani maksymalnych okresów stosowania reżimu „N”,   znach. Pierwsza z nich odnosi się do zapewnienia bezpieczeństwa
        jednak z uwagi na regulację art. 76 § 1 pkt 7 KKW można zary-  osobistego skazanych/tymczasowo aresztowanych, względnie in-
        zykować stwierdzenie, że najczęściej będzie ono stosowane przez   nych osób biorących udział w postępowaniu karnym. Druga płasz-
        minimum trzy miesiące tj. do pierwszej obligatoryjnej weryfika-  czyzna dotyczy zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania
        cji decyzji o nadaniu tego statusu. Co równie istotne, w regulacji   karnego, w tym również na etapie postępowania przygotowaw-
        ustawowej poświęconej karom dyscyplinarnym, ustawodawca   czego. Ustawodawca uznał, że system penitencjarny musi chronić
        na gruncie art. 145 KKW określa dyrektywy ich wymiaru stano-  osoby, które współpracując z organami ścigania przyczyniają się
        wiąc, że każdorazowo uwzględnia się stopień zawinienia i zasady   do ujęcia i skazania niebezpiecznych przestępców, narażając się
        indywidualizacji, mając w szczególności na względzie rodzaj i oko-  jednocześnie na odwet z ich strony. Mowa tu przede wszystkim
        liczności czynu, stosunek do popełnionego przekroczenia, dotych-  o świadkach koronnych  i osadzonych tzw. szczególnie chronio-
                                                                              25
        czasową postawę, cechy osobowości i stan zdrowia skazanego oraz   nych, o których stanowi art. 88d KKW. W efekcie mogą być one
        cele wychowawcze. Zważywszy, że popełnienie czynów, o których   chronione w warunkach reżimu określonego dla niebezpiecznych,
        mowa w art. 88a § 1 pkt 2 KKW, ma miejsce w warunkach izola-  o ile wyrażą na to zgodę. Równocześnie ustawodawca zapewnia
        cji penitencjarnej, właściwsze byłoby zastosowanie przy ich ocenie   prawidłowy przebieg postępowania karnego, zapobiegając nie-
        wyżej wskazanych dyrektyw zamiast art. 88a § 2 KKW, gdyż są one   uprawnionym ingerencjom, na przykład przez uniemożliwienie
        bardziej precyzyjne, silniej skorelowane z warunkami panującymi   wywierania nielegalnego wpływu na treść zeznań składanych przez
        w zakładzie karnym oraz pozwalają ograniczyć ocenę skazanego   świadków.
        jedynie do konkretnego czynu popełnionego w warunkach uwię-  Niezależnie od tego skazani sklasyfikowani jako niebezpieczni,
        zienia. W konsekwencji uznając, że obie instytucje pełnią funkcję   o których mowa w art. art. 88a § 1 pkt 3 KKW, objęci są ochroną
        penalną, zaproponowane działanie stanowiłoby rozwiązanie spra-  tożsamą z tą, którą otrzymują osoby zasłużone dla wymiaru
        wiedliwsze z punktu widzenia sprawcy. Nie można przy tym pomi-  sprawiedliwości. Izolacja w warunkach oddziałów „N” spełnia
        jać faktu, że w obowiązującym stanie prawnym kara dyscyplinarna   wobec nich funkcję izolacyjną i zapobiegawczą. Z jednej strony,
        osadzenia w celi izolacyjnej przewidziana jest za „przekroczenie na-  ze względu na „renomę”, jaką osoby te cieszą się w społeczności pe-
        ruszające w poważnym stopniu obowiązującą w zakładzie karnym   nitencjarnej, uzasadnione jest ich izolowanie, z drugiej – ustawo-
        dyscyplinę i porządek”, natomiast w art. 88a § 1 pkt 2 KKW jest   dawca w ten sposób zapewnia jednocześnie ochronę prawidłowego
        mowa o przestępstwach spenalizowanymi na gruncie Kodeksu kar-  toku postępowania karnego. W tym sensie osadzenie na oddziale
        nego. Warto jednak poddać pod rozwagę, czy ze względu na spe-  dla niebezpiecznych stanowi niejako najdalej idący środek zapo-
        cyfikę tych czynów zabronionych i fakt, że są one nierozerwalnie   biegawczy, nieznany wprawdzie procedurze karnej, ale spełniający
        związane z – niekiedy wieloletnim – przebywaniem sprawcy w śro-  w istocie tożsame cele.
        dowisku izolacji penitencjarnej, celowe nie byłoby zastosowanie
        wobec tej grupy osadzonych warunków przewidzianych w art. 143   Podsumowanie
        KKW zamiast angażowania często nadmiernych środków tech-  Niestety dotychczas w literaturze karnowykonawczej niewiele
        nicznych, osobowych i finansowych na długotrwałe izolowanie ich   uwagi poświęcono funkcjom, jakie w polskim systemie penitencjar-
        w warunkach oddziałów „N”.                          nym spełniać ma kwalifikowanie osadzonych jako niebezpiecznych.
                                                            Niniejsze opracowanie stanowi próbę wskazania najistotniejszych
        Funkcja zapobiegawcza                               z nich, choć nie ulega wątpliwości, że im dogłębniejszą analizę
        Przechodząc do omówienia kolejnej funkcji, należy odwołać się   przepisów i praktyki się przeprowadzi, tym odpowiednio więcej
        tym razem do trzeciej grupy przestępstw będących podstawą osa-  szczegółowych funkcji można odkryć. Przykładowo, kontynuując
        dzenia w wyznaczonym oddziale lub celi zakładu karnego typu   rozważania nad czasowym charakterem statusu niebezpiecznego,
        zamkniętego. Mowa tu o sprawcach czynów zabronionych popeł-  można by wskazać na istnienie funkcji wychowawczej. O ile niebez-
        nionych w zorganizowanej grupie albo związku mających na celu   pieczny ma powrócić do społeczności współosadzonych, jego pobyt
        popełnianie przestępstw, zwłaszcza z uwagi na ich kierowniczą lub   na oddziale dla niebezpiecznych powinien doprowadzić do zdez-
                                                            aktualizowania przyczyn, które uzasadniały przyznanie mu tego
        22  M. Niełaczna, W. Klaus, Wykonywanie przez polskie władze zaleceń Europejskiego
         Komitetu do Spraw Zapobiegania Torturom oraz Nieludzkiemu lub Poniżającemu   23  J. Lachowski, Komentarz do art. 88a KKW [w:] J. Lachowski (red.), Kodeks karny
         Traktowaniu albo Karaniu (CPT). Raport z badań. [w:] W. Klaus, M. Niełaczna (red.),   wykonawczy. Komentarz, Warszawa 2018, Legalis.
         Przestrzeganie praw osób pozbawionych wolności. O monitorowaniu jednostek pe-  24  Ustawa z 6.6.1997 r. – Kodeks karny (t.j.: Dz.U. z 2019 r. poz. 1950, dalej jako: KK).
         nitencjarnych, Warszawa 2008, s. 187.              25  Ustawa z 25.6.1997 r. o świadku koronnym (t.j.: Dz.U. z 2016 r. poz. 1197).

        10 KLINIKA Nr 27 (32)/2020                                                            www.fupp.org.pl
   6   7   8   9   10   11   12   13   14   15   16